Пандемијата на COVID-19 ги стави луѓето ширум светот во голема здравствена неизвесност и ги затвори во нивните домови.
Во нашата земја воведени се строги мерки за заштита кои подразбираат и домашна изолација за време на полицискиот час. Ова значи дека ќе бидеме затворени во ограничен простор со луѓето со кои го делиме живеалиштето: партнерот, потесното семејство, цимери...
Социолозите и психотерапевтите укажуваат дека ова може да биде добра прилика да ги продлабочите односите со луѓето со кои живеете, да се запознаете подобро и да вежбате трпение и разбирање.
Но, во вакви услови исто така сосема е природно емоциите да се променливи, а трпението многу кратко. Различните начини на прифаќање на ситуацијата, почитување на мерките за заштита, како и секојдневните навики на секој член на домашната заедница имаат влијание врз квалитетот на живеење во овие услови и секако, на нашето ментално здравје.
Во други ситуации, при расправија или тензија би можеле да излеземе и да се „излуфтираме“ со кратка прошетка, но овојпат остануваме дома заедно со личноста со која сме во конфликт.
Психотерапевтите велат дека генерално, не постои правилен начин да се заврши расправија, туку има подобар начин да се води расправијата.
До подобрување ќе дојде кога ќе го промените начинот на кој комуницирате. Наместо со „ти правиш/не правиш...“ обидете се да комуницирате со „јас сакам...“ или „се чувствувам...“ и одбегнувајте груба критика. Наместо тоа, понудете факти.
Не заборавајте дека не треба да има победник во расправијата, туку да дојдете до взаемно разбирање и решавање на проблемот.
