Откако беа објавени првите слики од вселенскиот телескоп James Webb (JWST) во јули, многумина беа фасцинирани од неверојатните фотографии од пространоста на вселената; од неверојатно детални слики на Јупитер и совршениот Ајнштајнов прстен до најдалечната позната ѕвезда.
Сега James Webb повторно нè изненади. Внимателно се загледа во центарот на маглината Орел, оддалечен 6.500 светлосни години и ни даде неверојатен поглед на хипнотизирачките структури познати како Столбови на создавањето.
И да, ова не му е прво дружење со овој спектакл. Во октомври беше објавена првата слика од таа област, која ни овозможи најдетален приказ на овој космички облак досега (слика подолу). Тешко беше да се замисли дека толку брзо ќе се надмине себеси, но оваа нова снимка покажува дека JWST е способен да приреди големи изненадувања.
James Webb е револуционерен инфрацрвен вселенски телескоп од девет милијарди долари. Тој е 100 пати почувствителен од телескопот Hubble и главно ќе ги набљудува пространствата на вселената во инфрацрвениот спектар, што му овозможува да навлезе во облаците од гас и прашина, каде што се раѓаат ѕвездите.
Hubble функционираше првенствено на оптички и ултравиолетови бранови должини, но можеше да добие и „инфрацрвен поглед“. Излегувајќи од огромниот космички облак како огромни прсти, Столбовите на создавањето првпат го привлекоа вниманието на јавноста кога беа фотографирани од вселенскиот телескоп Hubble во 1995 година.
Овие небесни облаци од блескава густа прашина и гас, кои се протегаат неколку светлосни години во вселената, не личеа на ништо што сме виделе дотогаш и набрзо станаа еден вид симбол на мистериозните убавини што се кријат во пространоста на вселената.
Кога вртливите јазли во прашината на маглината се рушат под влијание на гравитацијата и почнуваат да акумулираат повеќе материјал од облакот, се раѓа млада ѕвезда. Откако ќе стане доволно голем, неговите ветрови и радијација ја однесуваат околната прашина. Барем според теориите. Имено, немавме можност да ги набљудуваме раните фази на формирањето на далечните сонца.
Нашата најдобра надеж да ѕирнеме во таков расадник е инфрацрвената светлина, која продира во вселенските облаци подобро од ултравиолетовата или оптичката светлина, пишува Science Alert.
Веќе имавме можност да ги видиме Столбовите на создавањето во инфрацрвениот спектар. Вселенскиот телескоп Spitzer на НАСА ги сними во 2007 година, а вселенската опсерваторија Herschel на ЕСА ја разгледа маглината Орел во 2012 година.
Овие набљудувања го вклучија вселенскиот телескоп Hubble, кој ги фати столбовите во инфрацрвена светлина во 2014 година. На сликата подолу, можете да видите споредба на инфрацрвената слика на Столбовите на создавањето снимена од JWST во октомври (десно) и Hubble пред осум години (лево).
Бидејќи JWST е многу помоќен од сите овие телескопи, тој успеа да сними нови детали за оваа фасцинантна вселенска структура. На пример, црвеникавите области на врвовите на столбовите покажуваат ѕвезди бебиња во процесот на исфрлање прашина, произведувајќи топлина видлива како инфрацрвено зрачење.
Се проценува дека овие млади ѕвезди се стари само неколку стотици илјади години и ќе продолжат да се формираат милиони години. Најновата фотографија (слика подолу) е всушност комбинација на слики од две камери на JWST; едниот ја снимил сцената на блиско инфрацрвено светло (NIR), а другото на средно инфрацрвено светло (MIR).
Овој огромен број ѕвезди го гледаме во Столбовите на создавањето благодарение на камерата NIRCam, која го набљудува универзумот во блиска инфрацрвена светлина и благодарение на која можеме да уживаме во погледот на илјадници новоформирани ѕвезди.
Ги гледаме фасцинантните формации на облаци од прашина благодарение на камерата MIRI, која овозможува набљудување во средно-инфрацрвениот регион. На пример, интересни се слоевите од дифузна, портокалова прашина што виси над горниот дел од фотографијата. Онаму каде што прашината е најгуста, гледаме длабоки индиго нијанси кои кријат одредени области во густите столбови.
Овие столбови, кои наликуваат на кули, исто така се направени од прашина. Ова е причината зошто оваа област е родно место на нови ѕвезди. Имено, прашината го овозможува нивното раѓање во вселената, односно таа е главната состојка за формирање на ѕвезди.
