Добивањето помош од децата за домашните работи понекогаш може да биде предизвик.
Некои родители ги поттикнуваат своите деца да ги прават овие неомилени активности така што им даваат џепарлак за извршување на одредени задачи. Дали е тоа добра идеја?
„Децата обично се природно склони кон соработка“, објаснува експертот за образование Даниеле Граф.
Таа верува дека тоа е затоа што луѓето отсекогаш морале да се потпираат еден на друг за да преживеат.
„Затоа нашето двегодишно дете сака да ни помогне да ги закачиме алиштата или да зготвиме нешто“, вели Граф.
Може да настанат проблеми ако родителите несвесно го обесхрабрат ова природно корисно однесување, на пример затоа што на децата им треба премногу долго за да завршат некоја задача.
Во спротивно, смета експертот, децата би продолжиле да помагаат во домашните работи, но со помал ентузијазам.
„Плаќањето на децата за помош во семејната заедница е обид да се мотивираат однадвор“, вели Граф.
Иако ова може да функционира, сепак е подобро да се поттикне детската поддршка кога тоа доаѓа од лојалноста кон семејството.
Граф забележува дека зад желбата на родителите нивните деца повеќе да им помагаат стои чувството дека домашните задолженија и задачи се неправедно распределени и дека нивните перформанси и работата зад нив не се доволно почитувани.
„Тоа чувство нема да исчезне ако ги наградите децата со пари“, предупредува експертот.
Наместо тоа, семејството треба да разговара за ситуацијата, а родителите да кажат кои се нивните желби, кои треба да се почитуваат.
Отвореноста и искреноста дефинитивно ја подобруваат семејната кохезија. „Взаемната помош мора да биде прашање на воспитување“, заклучува Граф.
